Whisky pochodzące z tego regionu charakteryzują się morzem, jodem i dymem. Spośród wszystkich gatunków regionalnych jest to najbardziej aromatyczna i najłatwiejsza do rozpoznania whisky. Przyczyna jest bardzo prosta: torf. Wyspa Islay to ogromne bogactwo pokładów torfu, przez które przepływają liczne potoki, z których czerpie się wodę do destylacji. Woda ta posiada już bardzo mocne aromaty torfu. Dziś pracuje tu tylko8 zakładów: Ardbeg, Bowmore (jednocześnie główne miasto na Islay), Bruichladdich, Bunnahabhain, Caol Ile, Kilchoman, Lagavulin, Laphroaig. Dostępne są jeszcze destylaty z zamkniętej w 1983 roku destylarni Port Ellen (drugie co do wielkości miasto regionu). Dziś tutejsze gorzelnie można podzielić na 2 grupy północną i południową, przy czym Bowmore leży między nimi, zarówno geograficznie jak i pod względem stylu produkowanych trunków. Nie wszystkie malty z Islay mają tak silny dymny aromat. W Bruichladdich, Bunnahabhein nie sposób wyczuć śladu dymu, a Bowmore i Coala Ile mają go bardzo niewiele. Tylko w maltach pochodzących z południa wyspy można znaleźć sporo fenoli (Ardbeg, Lagavulin, Laproaig i Port Ellen). Whisky pochodzące z północy wyspy są dużo łagodniejsze i nie czuć w nich dymu, w porównaniu z tymi destylowanymi na południu.